A spectacular wedding in brown

Το περασμένο Σάββατο, ο Κώστας και η Λιάνα ένωσαν και επίσημα τις ζωές τους στο ναό της Αγ.Φωτεινής στη Νέα Σμύρνη. Στη συνέχεια ακολούθησε γαμήλια δεξίωση στους Αμπελώνες Μάρκου στην Παιανία.
Εμείς δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε απ'αυτή τη γλυκιά στιγμή της ζωής τους, κι έτσι συμμετείχαμε ενεργά φτιάχνοντας την γαμήλια τούρτα και τα κεράσματα του γάμου.

Για ευχαριστήριο κέρασμα στο χώρο της δεξίωσης, το ζευγάρι επέλεξε να δωθούν στους καλεσμένους τους  μπισκότα καρδιές "νύφη-γαμπρός" (ναι, ναι...τα γνωστά που έχουν πολύ σουξέ τον τελευταίο καιρό!). 300 ζευγάρια μπισκότων λοιπόν, διακοσμήθηκαν με πολλήηη προσοχή, μπήκαν σε διάφανα πολυτελή κουτάκια με λίγο τούλι στον πάτο και τοποθετήθηκαν μπροστά από κάθε θέση στα τραπέζια της δεξίωσης.

Επειδή ο γάμος επρόκειτο να γίνει το Νοέμβρη, η διακόσμηση, το ντεκόρ κλπ ήταν σε αποχρώσεις του καφέ. Πολύ πρωτότυπο ομολογουμένως καθώς ξέφευγε απ'το κλασικό ροζ του γάμου. Όταν λοιπόν το ζευγάρι μου ανακοίνωσε ότι θα αναλάβω την παρασκευή και διακόσμηση της γαμήλιας τούρτας, μου είπαν ότι θα ήθελαν να είναι χρώματος καφέ. Στην αρχή σοκαρίστηκα ελαφρώς, γιατί πρώτον δεν είχα ξαναφτιάξει καφέ τούρτα, και δεύτερον γιατί είχα μια μικρή αμφιβολία αν θα μπορούσε το καφέ να σταθεί σε ένα γάμο και να κερδίσει τις εντυπώσεις. Ξεκινώντας όμως σιγά σιγά τη διακόσμηση της τούρτας μέχρι και που έβαλα τις τελευταίες πινελιές, συνειδητοποίησα ότι ήταν ό,τι πιο πρωτότυπο είχα φτιάξει σε γάμο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, κιαυτό φάνηκε απ'την ώρα που στήθηκε στο μέσο του χώρου της δεξίωσης, καθώς πολλοί απ'τους καλεσμένους σηκώνονταν για να θαυμάσουν την τούρτα και να την τραβήξουν φωτογραφίες. Αυτό για μένα φυσικά είναι η καλύτερη ηθική ικανοποίηση, γιατί βλέποντας όλον αυτό τον ενθουσιασμό, ξέρω πως ο κόπος μου ανταμοίφθηκε!

Κιενώ είχαμε ξεκινήσει με το σκεπτικό να κάνουμε μια απλή, λιτή, σκέτη καφέ τούρτα με διάσπαρα άσπρα ανθάκια εδώ κιεκεί, σιγά σιγά προστίθονταν κάποιες λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά σ'αυτή την τούρτα! Καταρχήν τα άσπρα ανθάκια που επιλέχθηκαν (άσπρα για να κάνουν αντίθεση με το καφέ), ήταν μικρές πετούνιες που διακοσμήθηκαν σε μπουκέτα σε διάφορες γωνιές της τούρτας.

Στην κορυφή βάλαμε 2 πρωτότυπες φιγούρες γαμπρός-νύφη που έδωσαν ύψος στην τούρτα αλλά και μία χιουμοριστική νότα :)

Η πιο πρωτότυπη πινελιά όμως αυτής της τούρτας, την οποία σκέφτηκε η νύφη (ή ο γαμπρός??), ήταν αυτό που έκλεψε και την παράσταση. Ήταν κάτι που αν δεν μου το πρότειναν, ίσως να μην το σκεφτόμουν ποτέ. Ένα νυφικό παπούτσι και ένα γαμπριάτικο, στη βάση της τούρτας. Μία πρόκληση λοιπόν για μένα, κάτι με το οποίο δεν είχα ξανασχοληθεί, να φτιάξω κομμάτι κομμάτι από ζαχαρόπαστα δύο παπούτσια στα οποία έπρεπε να δώσω τέτοιες λεπτομέριες για να φαίνονται σαν αληθινά. Για τα παπούτσια αυτά δεν χρησιμοποίησα καλούπια ή κάτι αντίστοιχο, καθως δεν έχω, αλλά κόπηκαν στο χέρι χρησιμοποιώντας πατρόν (κάτι διόλου εύκολο ομολογουμένως!)

Και βέβαια να μην ξεχάσω και τη δική μου πινλελιά (πάντα στις τούρτες βάζω και την υπογραφή μου!) Έφτιαξα κάμποσα φύλλα τα οποία έβαψα στο χρώμα του μπρούτζου (τρομερή αντίθεση με το καφέ της τούρτας!) και τα διακόσμησα να πέφτουν απαλά και αέρινα απ'την τούρτα, για να προσθέσουμε το στοιχείο του ανάλαφρου, που δένει τέλεια φυσικά με τα ξερά φύλλα που πέφτουν απ'τα δέντρα το Νοέμβρη :)
Αφού όλα ήταν πρωτότυπα σ'αυτό το γάμο, πόσο πιο πρωτότυπη λοιπόν θα μπορούσε να είναι μία γαμήλια τούρτα με όλες αυτές τις λεπτομεριες? Να και μερικές φωτογραφίες ολόκληρης της τούρτας, αλλά περιμένουμε και κάποιες καλύτερες ακόμα απ'τη φωτογράφο, απ'το χώρο της δεξίωσης.

Μία ακόμα εντυπωσιακή πινελιά, επιθυμία του ζευγαριού, ήταν αντί για τα κλασικά άσπρα παστάκια σαντιγύς που σερβίρονται μετά το φαγητό, να κεραστούν παστάκια στα ίδια χρώματα και με την ίδια διακόσμηση της τούρτας. 250 καφέ παστάκια λοιπόν φτιάχτηκαν και διακοσμήθηκαν με τα ίδια λουλούδια σαν αυτά της τούρτας. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά είμαι περισσότερο οπαδός του κλασικού, άσπρα παστάκια, με άσπρη πατισερί και άσπρη σαντιγύ, ή έστω ανάμεικτα βανίλια σοκολάτα. Αλλά επειδή περί ορέξεως..κολοκυθόπιτα, τα παιδιά δεν είναι φαν της σαντιγύς, κιέτσι επέλεξαν μια γέμιση από chocolate mud cake (ένα σοκολατένιο κέικ σαν μπράουνι), με μια ελαφρυά στρώση γέμισης και επικάλυψης από chocolate ganache. Τα παστάκια αυτά είναι αμερικάνικου/αγγλικού τύπου αρκετά διαφορετικά απ'τα ελληνικά δεδομένα. Δεν θέλουν ψυγείο, και κρατάνε φρέσκα σε θερμοκρασία δωματίου 1 εβδομάδα τουλάχιστον. Ούτως η άλλως δεν μπορεί πάστα με σιροπιασμένα παντεσπάνια και ρευστές κρέμες να διακοσμηθεί με ζαχαρόπαστα που είναι από μόνη της πολύ βαρυά και θέλει σταθερή γέμιση για να την κρατήσει! Κάποιοι βέβαια τρελλαίνονται μ'αυτη τη γεύση, ενώ άλλοι πιο "συντηρητικοί" θα την βρουν λίγο βαρυά και γλυκιά καθώς εμμένουν στις κλασικές σταθερές ελληνικο-γαλλικές αξίες (ας μην ξεχνάμε ότι οι τούρτες ψυγείου των ζαχαροπλαστείων ετσι όπως τις ξέρουμε, προέρχονται απ'τη Γαλλία και όχι την Ελλάδα).
Αλλά επειδή σας ζάλισα αρκετά, να και τα περι ων ο λόγος παστάκια :)

 

Τέλος να ευχαριστήσω προσωπικά τον Κώστα και τη Λιάνα για την προτίμησή, και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, να τους ευχηθώ κάθε ευτυχία στο νέο τους ξεκίνημα, και να είναι η ζωή τους τόσο πολύ γλυκιά όσο τα γλυκά που με τόση αγάπη τους φτιάξαμε!!! Να ζήσετε παιδιά!